ساعت ها زیر دوش به کاشی های حمام خیره می شوی...
غذایت را سرد می خوری...
ناهار ها را نصفه شب...
صبحانه را شام!...
لباس هایت دیگر به تو نمی آیند...
همه را قیچی می کنی و هیچ وقت آهنگی را حفظ نمی کنی...
شب ها علامت سوال های فکرت را می شمری تا خوابت ببرد!!...
تنهایی از تو آدمی می سازد که شبیه آدم نیست...
بعد از این همه مدام..
نمی دانم هنوز این امید را از کجا می آورم برای فـــــــــردا...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: